شعر | وداع با بانوی آسمان

به گزارش نوید شاهد هرمزگان؛ «عبدالله سالاری» شاعر و جانباز هرمزگانی دوران دفاع مقدس به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) شعری سروده است که آن را در ادامه می‌خوانید:

چراغ خانه زهرا چه خاموش است

علی بی تاب زهرا و سیه پوش است

علی خود پهلوان نامی و پرورده زهراست

چه شد آن دم که دستش بر کمر بگرفت و برخواست

نگو از ضربت میخ درومُسمار فضّه

علی را تاب آن نیست، که گویی جان سپرده

تمام هستی مولا فقط زهراست

مَلک از آسمان دلداده زهراست

به غیر از هفت نفر در زیر تابوت

ملائک را سراسیمه در آنجاست

علی را گشته تنها و مَلک را میزبان است

چراغ خانه زهرا بود زینب، مثال شمع سوزان است

از این گمنامی زهرا و قبر بی نشان آن چه محزونم

امان از درد تنهایی، نشان از کینه‌ی اعداست

من از سادات معذورم که بی نام و نشان است

غم فقدان مادر داغ جان سوز است

که مادر مثل گل خوشبوی و بی خار است

همان احسان زهراست که مادر یادگار است

فراز شب در آن وادی

علی تنها و مظلوم است

مبّرا فاطمه از جن و انس و مُلک هستی

چرا که صُلب زهرا را بهشتی، نشان از میوه‌ی طوبی است

به تنهایی نهد جسم عزیزش در لحد آن شب

به دستانش لحد را چید وداع آخر مولاست

(عبدالله سالاری«جدکاره»)

وداع با بانوی آسمان